รักครั้งนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจส่ง

“คือคุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้แอบชอบคุณ”

ฉันนั่งหน้าซีดอยู่กับพื้นทันทีนางพญาสาวนั่งกอดอกจ้องมองเธอราวกับจะคาดคั้นกันให้ได้

“เข้าใจผิด? ”

“ค่ะ คือมันค่อนข้างจะซับซ้อน”

ฉันเงยใบหน้ามองเจ้าของเรือนร่างสวยที่จ้องฉันนิ่งอย่างใช้ความคิดพลางขมวดคิ้วถามขึ้นด้วยความแปลกใจ

“ทำไม”

“คะ”

" ทำไมถึงต้องโกหก "

" คือว่าฉันเข้าใจว่าคุณเป็นคนที่เพื่อนฝากมาคือยังไงดีล่ะ คุณวิปครีมน่ะค่ะ ลูกเจ้าของมหาลัย "

" ไม่รู้จักฉัน? "

โอ๊ย ก็ไม่รู้จักน่ะสิคะ ฉันชื่อน้ำเงินหรือที่ใครๆ ก็เรียกฉันว่าบลูเป็นเด็กมหาลัยในเครือเดียวกันกับคุณเธอเค้านั่นล่ะแต่ไม่ค่อยว่างพอจะเข้ามาเรียนได้ทุกวันอย่างคนอื่นเค้าหรอกค่ะนั่นก็เพราะชีวิตของฉันมันต้องดิ้นรนยังไงล่ะคะ หลังจากที่บ้านล้มละลายพ่อแม่แยกทางกันฉันน้ำเงินก็ต้องทำงานหลังขดหลังแข็งเพื่อที่จะมีเงินมาจ่ายค่าเล่าเรียนในแต่ละเทอมแล้วก็ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันอีกซึ่งค่อนข้างจะหนักหน่วงสำหรับฉันมากทีเดียวแต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนๆ คอยสนับสนุนกัน เช่นจดหมายรักฉบับนี้ซึ่งฉันได้รับจ้างวานนำมันมาส่งให้ถึงมือผู้รับแต่นึกไม่ถึงเลยว่าคนที่ฉันจะให้ดันไม่ใช่ลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยไปซะได้ แถมเธอยังดูน่ากลัวเอามากๆ อีกด้วย ฮึ่ย จะถูกฆ่าไหมเนี่ยตัวฉัน

" ขอโทษค่ะ "

" รู้ตัวก็ดี วิปครีมทำเรื่องจบไปนานแล้วยัยนั่นคงไม่กลับมาที่นี่"

คนร่างสวยช้อนสายตาขึ้นมามองฉันก่อนจะฉีกจดหมายทิ้งอย่างไม่ใยดี และโยนลงมาใส่คนร่างบางซึ่งนั่งทำหน้าเสียดายจดหมายรักฉบับนั้นนักหนา ซึ่งมันก็แน่ล่ะนั่นมันแหล่งเงินในชีวิตของเธอเชียวนะ งานแอบส่งจดหมายรักให้พวกดาวเด่นในมหาลัยมันก็เป็นช่องทางหนึ่งในการทำเงินของเธอเหมือนกัน ก็ไม่เห็นจะต้องฉีกมันทิ้งเลยนี่!

" คุณทำเกินไปแล้วนะ ก็แค่คืนมันมาให้ฉันมันยากนักเลยรึยังไง "

" คืน? เธอส่งให้ฉันแล้วนี่ ฉันจะทำยังไงกับมันก็ได้ "

" สวยซะเปล่านิสัยไม่ดีเลย "

คนตรงหน้ากระตุกคิ้วนิดๆพลางเชิดปลายคางของอีกคนมาถือเอาไว้

" กล้าดีนะที่กล้าว่าฉัน เธอชื่ออะไร "

" ฉันไม่คิดจะบอกคนอย่างคุณ- "

" ชื่อบลูน่ะ สนใจรึไงยัยโรส "

คนที่เพิ่งมาใหม่ทำให้ฉันแทบจะหงายหลังลงไปกองกับพื้นทันทีเมื่อได้สบตากับเธอเข้า คนหน้าสวยยิ้มให้ฉันนิดๆ ก่อนเธอจะล้มตัวลงนั่งบนโซฟาสวยซึ่งอยู่ใกล้ตัวกับคนร่างบาง

" พี่เชอ "

" เธอรู้จักยัยนี่แต่ไม่รู้จักฉันเนี่ยนะ "

คนหน้าสวยหัวเสียน้อยๆก่อนจะปล่อยปลายคางฉันออกอย่างนึกโมโห

" แล้วมันแปลกอะไร แกมันอยู่นอกแกงค์ฉันนี่ "

" เพราะวิปตาถั่วไง "

" กล้าว่าเพื่อนรักฉันเหรอยัยโรส เดี๋ยวฉันฟ้องมันให้ไล่แกออก "

" เอาสิงั้นฉันจะยุคุณดุจดาวให้เลิกกับแก "

" เพราะนิสัยแบบนี้ไง ครีมถึงไม่เอาแกเข้ากลุ่มด้วยอะ ว่าแต่ทำไมต้องรังแกรุ่นน้อง "

" หึ แล้วไงแกจะห้ามฉัน? "

" แล้วคิดว่าฉันจะทำไหมล่ะ "

" ฉันไม่เคยฟังคำใครอยู่แล้ว-"

" ถึงวิปครีมรู้ก็ไม่เป็นไรแน่เหรอ? "

" อย่าขี้ฟ้อง "

" แน่ะ เก่งกับทุกคนยกเว้นยัยลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยนะ"

"อยากพูดอะไรก็พูด วิปจบไปแล้วอย่าลากมันมาเกี่ยว"

" ปล่อยน้องมันไปเถอะโรสแกจะอะไรนักหนา ดุทีก็กระเจิงกันไปหลายรายแล้ว กับอีแค่ส่งให้ผิดคนแกจะต้องเดือดร้อนขนาดนั้นไหม "

"เรื่องของฉัน ยัยเด็กนี่เป็นของฉันแล้ว แกอย่าเข้ามาสอด "

คนร่างสวยไม่ใส่ใจในคำตอบของเธอสักนิดก่อนจะลากแขนฉันออกไปด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวทันที

" จะไปที่ไหนกันคะ ฉันไม่ไปด้วยหรอกนะ "

" ตามมา ถ้าเธอแย้งอีกฉันจะให้คนมาแบกเธอออกไปอยากได้แบบไหนดีล่ะ "

" ฉันตามคุณก็ได้ค่ะ "

ก็ยังดีกว่าให้คนของเธอมาแบกฉันไปนั่นล่ะ อายเค้าตายเลย ว่าแต่เธอจะพาฉันมาที่ไหนหรือจะไปฆ่าหมกศพฉันกันแน่ แต่ฉันแค่ว่าเธอนิสัยไม่ดีเองนะ ถึงกับต้องฆ่าต้องแกงกันเลยรึไง

" ปลอดคนแล้ว ที่นี้เธอ- "

" ขอโทษค่ะพี่โรสอย่าฆ่าบูลเลย บลูไม่ได้ตั้งใจ พี่อย่าฆ่าบูลในห้องน้ำเลยนะคะ ให้บลูทำอะไรก็ได้แลกกับพี่หายโกรธบลูก็พอ "

ฉันพนมมือไหว้คนร่างสวยที่ชะงักค้างไปกับอาการสั่นกลัวของฉันในห้องน้ำก่อนเธอจะคลี่ยิ้มออกมาช้าๆ

" อะไรก็ได้เหรอ แน่ใจนะ "

" ค่ะ แค่พี่ปล่อยบลูไป "

" เอาเบอร์เธอมา "

จะเอาไปทำไมล่ะเนี่ย...แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกเหลืออีกแล้วการทะเลาะกับพี่โรสไม่ใช่เรื่องดีเธอรู้จักพี่เชอแสดงว่ามีอิทธิพลมากพอให้ฉันถอยหนีจากเธอได้ เอาก็เอา ฉันยอมให้เบอร์พี่โรสก็ได้ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

" นี่คะ "

" เก่าจังนะ เธอไม่คิดจะเปลี่ยนบ้างรึไง "

ฉันไม่ได้รวยเงินถุงเงินถังอย่างพวกคุณนี่คะ จะได้เปลี่ยนมือถือกันเดือนละสองสามเครื่องน่ะทำไม่ได้หรอกค่ะ อีกอย่างมันก็ยังใช้ได้อยู่แค่ตกรุ่นเองทำเป็นโอเวอร์ไปได้

" ขอโทษแล้วกันค่ะที่บลูจนน่ะ "

" อืม นี่เบอร์ฉันถ้าฉันเรียกเธอเมื่อไรเธอต้องมาด้วยล่ะ ไม่งั้นฉันจะเอาเรื่องเธอบลู "

" ค่ะ "

นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่ฉันจะถูกพี่โรสจับเปลี่ยนสถานะให้กลายเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของเธอไปอย่างไม่ทันได้เตรียมใจ

ไรท์ : สวัสดีในเดือนกุมภาพันธ์ สำหรับปี66กันนะคะใกล้วันวาเลนไทน์แล้วไรท์ก็ภูมิใจเสนอเรื่องราวความรักครั้งใหม่แนวน่ารักๆ หวานๆ กันค่ะ ไม่ได้เจอกันมาสักเดือนหนึ่งได้แล้วเนอะ เดี๋ยวนี้ไรท์มีนโยบายใหม่ล่ะ ถ้าแต่งไม่จบจะไม่ลงน้า ไม่อยากให้นักอ่านที่น่ารักของไรท์ต้องรอคอยกันนานจนเกินไป เรื่องเก่าๆ ดิฉันจะพยายามหาไฟมาแต่งต่อนะคะจะไม่ทิ้งเด็ดขาดค่ะซิส! ยังไงก็ของฝากน้องๆ ในเรื่องนี้ด้วยนะคะคุณผู้อ่านทุกท่าน เดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่าไรท์เอ็นดูน้องคนไหนเป็นพิเศษน่ะ น่ารักกันไม่ไหวแม้แต่ไรท์เองก็โดนตก ><